Nor eta Jonathan Martins! Cowes-en bostekoa emateko baino astirik eduki ez nuen laguna. Oraingoan bai, harekin lasai solasean aritzeko aukera izan nuen. Pertsona interesgarria, konfidantza eta lasaitasuna transmititzen duena. Bide berean goaz, beraz posible da berriz ere topatzea. Hala espero!
Hurrengo egunean alde egin genuen. Eskifaiako lau lagunek etxera bueltatu ziren eta beste denok -sei, guztira- jarraitu egin genuen. Hiru egunetan Tajo ibaiaren ahoan geunden. Goiz iritsi ginen, ipar-haizea lagun bigarren eta hirugarren egunetan (ez lehen egunean, eguraldiaren iragarpenak agindu ez bezala). Egun bi hoietan belekin bakarrik nabigatu genuen, "square" ertaina eta aurreko mastako triangeluarra, eta bi hoiekin soilik motorrarekin baino azkarrago joan ginen! Harrigarria, haizearen indarra!! Hala eta guztiz ere, ezer gutxirako balio izan zitzaigun aldeko haizeak eta azkar Joateak. Lehenengo egunean ipar-haizeak jo izan balu ere, ez genuen askoz gehiago aurreratuko, Lisboako marinan lekurik ez zitzaiela geratzen abisatu bait zieten Peter eta Joannari, eta beste marinaren batean lekua topatu arte hantxe, fondeatuta egon behar izan ginen, zain. Sinestezina! A Coruñatik irten aurretik deitu zuten Lisboako marinara Joannak eta Peterek eta ontziarentzako lekua zegoela agindu zieten. Hara iritsi eta... ezetz! Horrela, bada, hainbat deiren ostean, eta ordu batzuk pasata, Cascais-eko marinan geratu beste aukerarik ez genuen eduki. Horrek esan nahi duena zera da: gau bakoitzagatik 25€ inguru ordaindu ordez (Lisboako marinako prezioa) 130€ ordaindu behar izan zela. Eskerrak eskifaiakook ez dugun gastu hoietan parte hartu beharrik, baina jabeentzako, aldea nabarmena da, gero!!
Cascais, beraz, eta ez Lisboa. Peterek Poloniara joan behar zuen pare bat egunetarako eta itzuli, beraz egun batzuk genituen Lisboa bisitatzeko. Horren harira, heldu ginen egunean mutiletako bat pentsatzen egon zen agian merezi izango zuela Lisboan bertan geratzea, hango hostel-en batean, ontzian geratu ordez, Cascaisen. Ni zalantzan egon nintzen ere, trenean joan-etorrian ez ibiltzearren erosoagoa izango zen, duda barik, baina finean erabaki nuen ontzian geratzea. Tren-bidaiak balio eta tardatzen zuenagatik, merezi zuen, azken batean doan ateratzen zaigu ontzian lo egitea.
Eta horrela egin genuen. Egun guztietan, batean izan ezik, joan nintzen ni Lisboara. Pare bat museo bisitatu, monumenturen bat... eta bestela, hango auzo eta kaleetatik galdu, hau da gehien gustoko dudana egitea hiri edo herri ezezagunen batera noanean, eta Lisboak merezi du hori, inondik inora! Batetik bestera, gora eta behera kale eta aldapetatik igaro artean, txoko izkutu bezain erakargarriak topa ditzakezu! Denda-zulo bat hemen, patio bat han, taberna ilun gordeak... zoragarria! Horri guztiari gehitzen badiogu egun horietan Orkestra sinfoniko bat kalean zuzenean entzuteko aukera, ezin hobea. Eta horrela izan zen. Hiru egunetan Beethoven-en sinfoniak joko zituzten. Larunbateko saioa bereziki gozatzekoa izan zen, 8 eta 9. sinfoniak jo zituzten , itzel!
Hurrengo egunean ez nintzen Lisboara joan, Cascaisen geratu nintzen atseden hartzen, bainua hartzera hondartzara, paseotxoa... baina bai hirrengoan. Hiriburu horri agur esan nahi nion Gibraltarrerako bidea hartu aurretik.
Hurrengo egunean alde egin genuen. Eskifaiako lau lagunek etxera bueltatu ziren eta beste denok -sei, guztira- jarraitu egin genuen. Hiru egunetan Tajo ibaiaren ahoan geunden. Goiz iritsi ginen, ipar-haizea lagun bigarren eta hirugarren egunetan (ez lehen egunean, eguraldiaren iragarpenak agindu ez bezala). Egun bi hoietan belekin bakarrik nabigatu genuen, "square" ertaina eta aurreko mastako triangeluarra, eta bi hoiekin soilik motorrarekin baino azkarrago joan ginen! Harrigarria, haizearen indarra!! Hala eta guztiz ere, ezer gutxirako balio izan zitzaigun aldeko haizeak eta azkar Joateak. Lehenengo egunean ipar-haizeak jo izan balu ere, ez genuen askoz gehiago aurreratuko, Lisboako marinan lekurik ez zitzaiela geratzen abisatu bait zieten Peter eta Joannari, eta beste marinaren batean lekua topatu arte hantxe, fondeatuta egon behar izan ginen, zain. Sinestezina! A Coruñatik irten aurretik deitu zuten Lisboako marinara Joannak eta Peterek eta ontziarentzako lekua zegoela agindu zieten. Hara iritsi eta... ezetz! Horrela, bada, hainbat deiren ostean, eta ordu batzuk pasata, Cascais-eko marinan geratu beste aukerarik ez genuen eduki. Horrek esan nahi duena zera da: gau bakoitzagatik 25€ inguru ordaindu ordez (Lisboako marinako prezioa) 130€ ordaindu behar izan zela. Eskerrak eskifaiakook ez dugun gastu hoietan parte hartu beharrik, baina jabeentzako, aldea nabarmena da, gero!!
Cascais, beraz, eta ez Lisboa. Peterek Poloniara joan behar zuen pare bat egunetarako eta itzuli, beraz egun batzuk genituen Lisboa bisitatzeko. Horren harira, heldu ginen egunean mutiletako bat pentsatzen egon zen agian merezi izango zuela Lisboan bertan geratzea, hango hostel-en batean, ontzian geratu ordez, Cascaisen. Ni zalantzan egon nintzen ere, trenean joan-etorrian ez ibiltzearren erosoagoa izango zen, duda barik, baina finean erabaki nuen ontzian geratzea. Tren-bidaiak balio eta tardatzen zuenagatik, merezi zuen, azken batean doan ateratzen zaigu ontzian lo egitea.
Eta horrela egin genuen. Egun guztietan, batean izan ezik, joan nintzen ni Lisboara. Pare bat museo bisitatu, monumenturen bat... eta bestela, hango auzo eta kaleetatik galdu, hau da gehien gustoko dudana egitea hiri edo herri ezezagunen batera noanean, eta Lisboak merezi du hori, inondik inora! Batetik bestera, gora eta behera kale eta aldapetatik igaro artean, txoko izkutu bezain erakargarriak topa ditzakezu! Denda-zulo bat hemen, patio bat han, taberna ilun gordeak... zoragarria! Horri guztiari gehitzen badiogu egun horietan Orkestra sinfoniko bat kalean zuzenean entzuteko aukera, ezin hobea. Eta horrela izan zen. Hiru egunetan Beethoven-en sinfoniak joko zituzten. Larunbateko saioa bereziki gozatzekoa izan zen, 8 eta 9. sinfoniak jo zituzten , itzel!
Hurrengo egunean ez nintzen Lisboara joan, Cascaisen geratu nintzen atseden hartzen, bainua hartzera hondartzara, paseotxoa... baina bai hirrengoan. Hiriburu horri agur esan nahi nion Gibraltarrerako bidea hartu aurretik.
No hay comentarios:
Publicar un comentario