"MINUET"-en dantzan

Hemen gaude oraindik ere, Mazarrongo portuan. Gauzak areago okertuz joan dira, baldin eta oker bazeuden iada ni iritsi nintzenerako. Edo agian nirekin batera etorri da zoritxarra, batek daki... kontua da espero baino konponketa gehiago egin behar izan direla Kevinen ontzian, eta hauek luzatzen ari direla. Ez da makala gero, belaontzi bat edukitzeak dakarren mantenua, eta honen gastua! Dena da artifizialdua, azken batean; hau da, gizakion egungo lehorreko erosotasun eta ongizatea itsasoaren girora eramana. Horrela, etxebizitza baten nolabaiteko erreprodukzioa egiten da horrelako ontzietan, eta horrek dakartzan arazoak konpontzea zailago suertatzen da. Ikusi besterik ez dago zenbat gremio pasa diren ontzitik ni nagoenetik igarotako egun hauetan: iturginak, margolariak, zurginak, belagileak. Horrez gain portuko agintaritza eta maila desberdinekin hitz egin behar dago, bai bertan porturatu nahi bada eta baita konponketaren bat egiteko ere. Bada, gauetik goizera, hori guztiaren erdian aurkitu dut neure burua, zer eta idazkari, aholkulari eta itzultzaile lanak egiten! Ni!! 
Horrela, hara eta hona ibiltzea tokatu zait, Kevini lagunduz (edo haren ordezkari joanez), hitzorduak adostu eta, batez ere (eta okerrena): zain egon. Hau edo bestea etortzeko zain, gauza baten konponketarekin bukatzeko zain, beste inoren deiaren zain  
Egun hauetan gremio guztien buru edo langileekin kontaktuan egon naiz: Pedro eta Fernando iturginak; Joaquin, belagilea; Pedro (beste bat) eta Andres, portuko langileak, ontziak garbitu eta margotu egiten dituztenak; Antonio, masta konpontzera gaur goizean etorri dena eta azkenik bai berak eta bai guk espero genuena baino gauza gehiago konpondu izan dituena, goizetik arratsaldera arte luzatuz. Eta gero Isabel dago, portuko kapitainzaintzako idazkaria; Beste emakume bat, arrantzaleen kofradiako idazkaria, zeini portuan egindako konponketak ordaindu behar zaizkion. Nabigatzen hasi (eta ikasi) ordez, Mazarrongo portuko eta oro har Cartagena inguruko itsasgintza arloko langileen ikerketa soziologikoa egin beharko nukeela emango luke... 
Beste aldetik, ordea, eta langileetako batek baino gehiagok aitortu bezala: eskerrak etorri naizen! Bestela ez dakit zelan moldatuko ziren Kevin eta langileak elkar komunikatzeko. Izan ere, hura ingelesez besterik ez daki, eta langileek, gaztelaniaz baino ez. Tira, nire aitona izan zitekeen gizon honi laguntzeko erantzukizun bulkadari jarraitu diot eta lanak bukatu arte egongo naiz, ea Baleareetara iristeko, ala Katalunyako kostaldera, edo gutxienez Mazarronetik belaontziz ateratzeko aukerarik dudan; bestela, gogoak benetan eskatzen didanari jarraituz "Bye!" esango nioke Kevini. "Good luck, but I can´t stay any longer..."


Baina ez, esan bezala, ontziko kontuak konpontzen zaizkion artean behintzat berarekin egongo naiz. Egin dezakedan gutxiena dela uste dut, hura niganako eduki duen jarrera ona kontuan hartuz: hona iritsi aurretik ere esan zidan ez nuela ezertxo ere ordaindu beharrik izango portuko eta fuel gastuengatik. Eta hori asko da, belaontzi-planak partekatzeko eskaintzetan eskatu ohi diren diru-ekarpen neurrigabeak ezagututa!
Tira, bihar fuel bila joango gara hemendik gertuko portu batera. Espero dezagun atzo egindako komuneko konponketak arazo gehiagorik ez sortzea, eta ordurarte ontzia ur gainean mantentzea, konketaren irteera zulotik kanpoko ura sartu gabe, ondoratu eta Minuet urpekuntzi bihurtuz, gu barruan!!